Nie ulega wątpliwości, że niezwykle istotne jest projektowanie bezpieczeństwa w zakresie ochrony ludności i instytucjonalnego wymiaru bezpieczeństwa publicznego. Z problematyką tą nierozerwalnie związana pozostaje kwestia użycia i wykorzystania środków przymusu bezpośredniego przez upoważnione do tego podmioty bezpieczeństwa. Tematyka ta stanowi cel analiz podjętych przez grupę badaczy funkcjonujących w środowisku Wyższej Szkoły Kryminologii i Penitencjarystyki w Warszawie. […]

W książce, którą oddajemy do rąk Czytelników, zaprezentowane zostały różne aspekty użycia środków przymusu bezpośredniego – na tle rozwiązań europejskich – przez podmioty realizujące zadania na rzecz bezpieczeństwa i porządku publicznego. Reguluje to ustawa o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej z 24 maja 2013 roku. Szczegółowej analizie poddano sposób użycia lub wykorzystywania środków przymusu bezpośredniego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej, Policji czy też Straży Gminnych (Miejskich). Tok narracji uzupełnia omówienie uprawnień przysługujących w tym zakresie żołnierzom Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej.

PŁK PROF. DR HAB. TOMASZ KOŚMIDER