Temat monografii wykazuje dużą doniosłość społeczną. Łączy się bowiem z niezwykle trudną, zarówno z teoretycznego, jak i praktycznego punktu widzenia – problematyką tzw. niekonwencjonalnych źródeł dowodowych, które mają kluczowe znaczenie w zakresie przeciwdziałania i zwalczania przestępczości zorganizowanej. Pierwszorzędną rolę w tym względzie niewątpliwie odgrywa instytucja świadka koronnego – stanowiąca przedmiot rozważań recenzowanej pracy – wokół której narosło wiele kontrowersyjnych i niejednokrotnie stereotypowych ocen. Niewątpliwie prawidłowe stosowanie tej instytucji przyczynia się do zwiększenia efektywności walki z przestępczością zorganizowaną, z drugiej strony zapobiec może jej wykorzystywaniu przez „beneficjentów” tego rozwiązania dla realizacji ich własnych „pragmatycznych”, a precyzując bliżej – przestępczych celów.

PROF. DR HAB. EMIL W. PŁYWACZEWSKI

Ujęcie problemu funkcjonowania instytucji świadka koronnego oraz tzw. „małego świadka koronnego” jest niewątpliwie oryginalne. Dominującą w tej pracy warstwą jest warstwa empiryczna. Wyniki badań mają istotny walor poznawczy – ukazują regulację zwaną „małym świadkiem koronnym in sua causa” w oczach funkcjonariuszy organów ścigania oraz instytucję ustawowego świadka koronnego w oczach samych świadków koronnych. Ponadto o obu tych instytucjach wypowiedzieli się eksperci – praktycy. Z kolei w części teoretycznej przedstawiono poglądy doktryny i orzecznictwa. Praca istotnie wzbogaca dotychczasowy stan wiedzy o prezentowanych regulacjach, których ukazanie z dwóch różnych, przeciwstawnych perspektyw jest interesujące i inspiruje do dalszych badań tych problemów.

PROF. DR HAB. LESZEK WILK