Opracowanie przedstawia obraz oraz ocenę orzecznictwa sądowego w zakresie wykładni przepisów Kodeksu karnego regulujących obronę konieczną i przekroczenie jej granic. Analizowany w nim metodą krytycznej weryfikacji materiał empiryczny to 88 orzeczeń Sądu Najwyższego, 194 orzeczenia sądów apelacyjnych i 34 orzeczenia sądów okręgowych, w których pojawiło się merytoryczne rozstrzygnięcie podmiotu orzekającego w zakresie postrzegania przezeń składników i funkcji obrony koniecznej lub przekroczenia jej granic. Ostatecznym celem opracowania było udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy obecne ujęcie przepisów normujących obronę konieczną i przekroczenie jej granic jest optymalne, zwłaszcza w obliczu dominujących w orzecznictwie sądowym kierunków interpretacji tych przepisów, przemożnie oddziałujących na stanowisko sądu w kwestii szczegółowej. Prezentowana praca jest zatem nie tylko refleksją dogmatycznoprawną i analizą obecnego stanu prawnego oraz praktyki jego funkcjonowania, lecz także pozycją ukierunkowaną na ewentualne sformułowanie propozycji de lege ferenda.